เจ้าของผลงานเล่าว่า เนื่องจากเป็นชาว จ.เลย โดยกำเนิด มีความผูกพันกับผีตาโขนอย่างลึกซึ้งตั้งแต่วัยเยาว์ และอยากถ่ายทอดศิลปะและภูมิปัญญาที่งดงามของบ้านเกิดให้เป็นที่รู้จักของคนทั่วโลกผ่านสินค้าที่ระลึก จึงเริ่มจากผลิตผีตาโขนย่อส่วนทำจากไม้เมื่อกว่า 25 ปีที่แล้ว
       
       ทว่า ผลงานดังกล่าวมีปัญหา นานวันไปเนื้อไม้จะขึ้นรา และผุพัง เลยเปลี่ยนวัสดุมาเป็นพลาสติก แต่ก็ยังไม่ได้ผลงานที่พอใจนัก เพราะรู้สึกว่า พลาสติกขาดเสน่ห์ความเป็นแฮนด์เมด และขาดเอกลักษณ์ความเป็นธรรมชาติ จึงลองเปลี่ยนมาทำรูปแบบเซรามิกดูบ้าง
       
       แม้อภิชาติ จะมีพื้นฐานงานศิลปะ เพราะจบจากวิทยาลัยเพาะช่าง แต่เป็นสาขาจิตรกรรม ความรู้เชิงประติมากรรม และกระบวนการผลิตเซรามิกต้องเรียนรู้ใหม่ด้วยตัวเองทั้งหมด โดยศึกษาตามโรงงานเซรามิก ที่ จ.ลำปาง กับเรียนรู้จากตำรา และลองผิดลองถูกเอง นานกว่า 2 ปี จนสำเร็จประมาณปี 2530 ซึ่งถือเป็นผู้ผลิตงานลักษณะนี้รายแรกของไทย และถึงปัจจุบันก็ยังเป็นรายเดียวอยู่
       
       “ผลงานชิ้นนี้ ผมถือว่าเป็นงานศิลปะซ้อนศิลปะ เพราะเครื่องปั้นดินเผาก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ผีตาโขนก็เป็นศิลปะอีกด้านหนึ่ง เมื่อเรานำมาประยุกต์ไว้ด้วยกัน ข้อดี คือ ความคงทน ซื้อไปนานเท่าไร ก็ยังอยู่ในสภาพเดิม นักท่องเที่ยวซื้อกลับไปวางโชว์ที่บ้านเขา ก็ช่วยเผยแพร่วัฒนธรรมนี้ ซึ่งเป็นตัวแทนของจ.เลย ภาคอีสาน และประเทศไทยให้ขยายกว้างออกไป” อภิชาติ กล่าว