ออกแบบ : DM2 Architecture
ภาพถ่าย : Scott Burrows Photography
เรียบเรียง : บ้านไอเดีย

จุดเริ่มต้นของการเดินทาง โดยเริ่มแรกบ้านหลังนี้ถูก สร้างขึ้นเพื่อรองรับช่างไม้ประจำท้องถิ่นที่เข้ามาทำงานในบริเวณนั้น ผลที่ได้คือวัสดุไม้สนห่วงที่นำมาใช้สร้างบ้านยังคงอยู่จนถึงปัจจุบัน เป็นเหมือนสัญลักษณ์ของกาลเวลาที่แสดงถึงสภาพแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติที่ สมบูรณ์ในพื้นที่ หลังจากเวลาผ่านไปเนิ่นนาน การสึกกร่อนผุพังจึงเกิดขึ้นบ้างเป็นธรรมดา สถาปนิกจึงคัดกรองและเลือกสรรเฉพาะชิ้นส่วนที่ยังคงนำกลับมาใช้งานได้ และปรับเปลี่ยนวัสดุโครงสร้างใหม่ที่เข้ากับยุคสมัยและลักษณะการใช้งานมาก ขึ้น โดยเปลือกนอกของบ้านยังคงปกปิดด้วยแผ่นไม้ และเลือกใช้โครงสร้างเหล็กเข้าไปแทนที่ ทั้งนี้เหล็กมีความแข็งแรงกว่าไม้และเบากว่าคอนกรีต

ประวัติศาสตร์ที่ถูกอัดแน่นในบ้าน สถาปนิกมองว่าเป็น โอกาสที่ดีในการนำมาผสมผสานกับการออกแบบ โดยนำเอาวัสดุโครงสร้างและสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นเป็นแรงบันดาลใจหลัก ภายในบ้านจึงละลานตาด้วยการเรียงตัวที่งดงามของไม้ลามิเนตและพื้นปาร์เก้แบบ ฟันปลา คานทรงจั่วที่สอดรับเห็นโครงสร้างที่บอกเล่าเรื่องราวของการก่อสร้างสมัย เก่า แต่กระนั้นบ้านก็ยังไม่ดูล้าสมัยไปซะทีเดียว เพราะได้ผสมผสานรูปแบบการตกแต่งในยุคปัจจุบันเพื่อยึดโยงกาลเวลา ด้วยผนังอิฐที่ให้กลิ่นอายของลอฟท์ และแผงผนังไม้ชีดาร์ ทำให้บทสนทนาระหว่างยุคเก่าและใหม่ได้ส่งเสียงพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน

บ้านโปร่งเพราะถูกออกแบบมาให้รู้สึกเช่นนั้น ความอึดอัดทึบตันจากบ้านเก่าที่คละคลุ้งไปด้วยฝุ่นละออง ได้รับการปรับรูปโฉมใหม่โดยเน้นให้เกิดความเปิดโล่งและการถ่ายเทอากาศที่ คล่องตัว ในส่วนห้องนั่งเล่น/ครัว/โต๊ะทานอาหาร ถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่สาธารณะในบ้าน ที่เป็นศูนย์กลางของกิจกรรมและการอยู่อาศัยทั้งหมด ออกแบบให้ใกล้เพียงเอื้อมกับสระว่ายน้ำในสวน เปิดโล่งเพื่อรับแสงและลมที่ไม่ร้อนและเย็นเกินไป เพดานก็เปิดโล่งเพื่อเอื้อให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก มองเห็นได้จากชั้นหนึ่งแบบ double space

ผนังอิฐเดิมที่ถูกชุบชีวิตให้กลับมาเหมือนใหม่ เป็นส่วนที่เพิ่มความโดดเด่นและชัดเจนให้บ้านได้อย่างลงตัว พื้นที่ส่วนนี้จะแสดงตัวตนเงียบๆภายใต้ความเก่าของวัสดุเดิมในเวลากลางวัน แต่เมื่อพลบค่ำ ทีมออกแบบสลับช่วงเวลาของยุคสมัยมาใส่ด้วยการซ่อนไฟ สะท้อนแสงสีที่ไม่ร้อนแรงจนเกินพอดีให้กับห้องได้อย่างสมบูรณ์

บันไดมีส่วนผสมของวัสดุที่หลากหลาย ทั้งไม้ อิฐ และเหล็ก เป็นการหลอมรวมของทั้งสองยุคสมัยเข้าไว้ด้วยกัน

ชั้นสองมองเห็นโครงหลังคาอย่างชัดเจน ภายใต้เพดานสีขาวมีแผงโซลาเซลล์และแผ่นฉนวนกันความร้อน พื้นที่ชั้นสองประกอบส่วนด้วยพื้นที่ส่วนตัว 2 ส่วน คือ ห้องนอนและห้องทำงาน เป็นการแยกลักษณะการใช้งานที่เป็นปัจเจกออกมาเพื่อความเป็นส่วนตัวที่มาก ขึ้น พื้นระแนงไทม้เป็นตัวแทนของการเชื่อมต่อระหว่างสองส่วนนี้ ห้องทำงานเรียบง่ายด้วยอุปกรณ์ทำงานและชั้นวางของ ส่วนห้องนอนก็เรียบสบายตาด้วยเตียงและตู้เสื้อผ้า ทั้งสองห้องมีหน้าต่างบานเกล็ดย้อนยุคและกระจกบานผลักช่วยในการระบายความ ร้อน

เรื่องราวกว่า 95 ปี ที่ถูกนำมาร้อยเรียงและบอกเล่าผ่านทางวัสดุและรูปแบบของการก่อสร้าง ไม่เพียงแต่จะทำให้อรรถรสและสุนทรียภาพความงามของบ้านเพิ่มขึ้นเพียงเท่า นั้น แต่ยังสามารถเชื่อมร้อยเอาความทรงจำ รวมไปถึงวัฒนธรรมของการอยู่อาศัย สัดส่วนที่ลงตัวของการผสมผสานความเก่าใหม่ที่มั่นคงและเหมาะสม ที่แม้จะผ่านมาเกือบร้อยปี บ้านหลังนี้ก็ยังคงเป็นที่พึ่งพิงสำหรับครอบครัวได้เสมอ สถาปนิกเลือกเคารพสิ่งที่อยู่มานานในบ้านให้ยังคงใช้งานได้ดีในปัจจุบันได้ อย่างมีความสุข แม้การทุบสร้างใหม่อาจทำให้เราได้บ้านที่หรูหราทัน สมัยมากกว่า แต่ถ้าต้องทำความทรงจำและประวัติศาสตร์ตกหล่นไป มันคงน่าเสียดายมากทีเดียว

ขอบคุณข้อมูลจาก:http://www.banidea.com